Γη καλεί ΥΠΕΣ

Για το νομικό μέρος της υπόθεσης χαρίσματος του euroelections.gr στο Υπουργείο Εσωτερικών από την ΕΕΤΤ, παρά το γεγονός της πρωτοκατοχύρωσης του εν λόγω ονόματος χώρου από το ΠΑΣΟΚ, γράφει σήμερα ο elawyer. Το πόστ του αξίζει να διαβαστεί και από όσους απλά ενδιαφέρονται για το καθεστώς της όλης διαδικασίας εκχώρησης ονομάτων χώρου – domain names- στην Ελλάδα.

Ωστόσο μια παλιά ιστορία ήρθε να θυμίσει η λογική του βασικού επιχειρήματος του παρεμβαίνοντος  Υπουργείου Εσωτερικών. Το 1938 σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στο CBS o Orson Wells εκφωνόντας ένα επεισόδιο της σειράς «Ο πόλεμος των κόσμων» αναφέρθηκε ζωντανά σε μια εν εξελίξη εισβολή αρειανών στις Γη.  Άν και ποτέ δεν κατέστη σαφές πόσοι ακροατές του πράγματι παραπλανήθηκαν, ακολούθησε  η  κατακραυγή του τύπου για πρόκληση φαινόμενων πανικού και μαζικής υστερίας. Ακολούθησαν οι εποχές, έως περίπου τα μέσα της δεκαετίας του 1960, όπου τα μοντέλα των άμεσων ισχυρών επιδράσεων των ΜΜΕ, που εν είδη υποδόριας βελόνας περνούσαν τα μηνύματά τους στο κοινό, κυριάρχησαν στις σπουδές επικοινωνίας.

Ας πάμε πίσω, κυριολεκτικά πίσω, στο σήμερα. Εκεί όπου ο Υπουργός Εσωτερικών χώρας που ανήκει στην Ε.Ε θεωρεί πως οι χρήστες του διαδικτύου που θέλουν να πληροφορηθούν γενικώς για τις Ευρωεκλογές θα πάνε στο euroelections.gr μαντεύοντας το εν λόγω όνομα χώρου την ώρα που το πληκτρολογούν στη γραμμή διευθύνσεων του πλοηγητή τους και παρά τα όσα διαβάσουν και δούν εκεί θα παραπλανηθούν, νομίζοντας πως είτε το ΠΑΣΟΚ παριστάνει το Υπουργείο Εσωτερικών ή πως το ‘Υπουργείο’ ξαφνικά τρελάθηκε και πληροφορεί τους πολίτες μόνο για τις απόψεις του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και του ΠΑΣΟΚ για τις Ευρωεκλογές.

Γη καλεί ΥΠΕΣ, Γη καλεί ΥΠΕΣ…

Τα MME, τα social media και η πραγματική πολιτική. Ζήτηση για υπευθυνότητα.

H έλλειψη ρεαλιστικών προτάσεων και ο λαϊκισμός αποτελούν την πλέον κοινότοπη κριτική που δέχεται το ΠΑΣΟΚ στον πολιτικό διάλογο με τους όρους που αυτός διεξάγεται γύρω από τα ΜΜΕ. Όχι μόνο είναι εύκολη και ανέξοδη αυτού του είδους η επιφανειακή κριτική , αλλά είναι το λιγότερο οξύμορο να μιλούν για λαϊκισμό, όσοι ξοδεύουν ένα σεβαστό μέρος του χρόνου τους στην παραγωγή, αναπραραγωγή και σχολιασμό σεναρίων, υποτιθέμενων εξελίξεων και γενικότερα στη μικροπολιτική, σε βάρος μιας περισσότερο αντικειμενικής ανάλυσης της πραγματικής πολιτικής.

Μερικά εύλογα ερωτήματα.

Έχει τεκμηριώσει κάποιος αν και γιατί οι Πέντε Εθνικοί Στόχοι του σχεδίου του ΠΑΣΟΚ για τη Χώρα ,όπως αυτοί έχουν αναλυτικά και επανειλειμένα παρουσιαστεί από τον Παπανδρέου και αρμόδια στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αποτελούν ή όχι μια ρεαλιστική πρόταση εξουσίας;

Έχει συζητηθεί  επαρκώς στη δημόσια σφαίρα η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την Πράσινη Ανάπτυξη ώστε οι πολίτες που αύριο θα κληθούν να αποφασίσουν αν θα το εμπιστευθούν για να του δώσουν ευρεία πλειοψηφία, να το πράξουν μετά λόγου γνώσεως;

Ο σχετικός διάλογος είναι ανοικτός στο διαδίκτυο μέσα από την ειδική ιστοσελίδα του wikipolitics για την Πράσινη Ανάπτυξη . Αλλά όχι μόνο απο εκεί, καθώς πραγματικά ανοικτή διαβούλευση σημαίνει δυνατότητα, τεχνική και ουσιαστική, να μεταφέρει κανείς το διάλογο στο δικό του ηλεκτρονικό μέσο, να τον μοιραστεί ανοίγοντάς τον στο δικό του κοινό.

Πέρα από το να ‘παρουσιάζουν’ με τους συνηθισμένους τρόπους, φανταστείτε αν τα ΜΜΕ σε κάθε πολιτική πρόταση της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης που αποτυπώνεται σε κείμενο, βίντεο, ήχο κλπ, έδιναν κάποιου είδους, υπάρχουν πολλές,  διαδραστική δυνατότητα ανταπόκρισης του κοινού μέσα από την ιστοσελίδα τους, φιλοξενώντας εκεί αυτούσιο το πρωτογενές υλικό.

Η δυνατότητα σχολίων του κοινού στο περιεχόμενο που ήδη ‘ανήκει’ στο μέσο θεωρείται καινοτομία και άνοιγμα στη νέα εποχή. Κι’ όμως δεν είναι. Είναι μόνο το διαδικτυακό ισοδύναμο του τηλεφωνήματος στο κανάλι και του, ακόμα πιο παλιού, γράμματος στον εκδότη. Η αληθινή καινοτομία θα ήταν να έλεγαν σε κάποια ιστοσελίδα τους: Ωρίστε τι λέει το δικό μας ρεπορτάζ για αυτό το θέμα. Να και τι λέει επίσημα η κυβέρνηση, το κόμμα, ο τάδε φορέας. Να και οι τρόποι που μπορείτε να πείτε τη γνώμη σας, να τα αξιολογήσετε κοκ.

Άν σκεφθεί κανείς αφαιρετικά κάπως έτσι θα έμοιαζε ο σύγχρονος ρόλος τους ώς φορείς πληροφόρησης των πολιτών για να μπορούν να λαμβάνουν ενημερωμένες επιλογές. Είμαστε άραγε κοντά και πόσο σε ένα τέτοιο μοντέλο;

Είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα υπευθυνότητας. Για την ακρίβεια εξαρτάται από την ποιότητα και την ένταση της δημόσιας ζήτησης και πίεσης για μια τέτοιου είδους υπευθυνότητα. Ο δρόμος μόνο εύκολος ή προφανής δεν είναι καθώς τα τελευταία 100 χρόνια όλη η ιστορία, η κοινωνιολογία και η κριτική των ΜΜΕ είναι γεμάτες από παραδείγματα της δύναμης που έχουν και ασκούν τα Μέσα χωρίς υπευθυνότητα.