Για να δούμε

Έχω την αίσθηση πως, όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτή την Ελλάδα, μπορεί και να μη μάθουμε ποτέ τα πραγματικά περιστατικά της νομικής περιπέτειας του press-gr. Ποιός/Ποιοι και για ποιο/α δημοσίευμα/τα καταφέρθηκαν εναντίον του, κανείς δεν μπορεί να πει ακόμα.

Γιατί; [update: Ο ΣΚΑΙ 100,3 αναφέρθηκε (25/2 , στις 19.30 περίπου) στο όνομα του συντάκτη του Βήματος Βασίλη Χιώτη και ο Alpha TV (25/2, στις 20.50 περίπου) στον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ.Διαμαντίδη ως θιγόμενους από το press.]

Ενδιαφέρον έχει και το πότε έγιναν όλες αυτές οι μηνύσεις για τις οποίες γίνεται λόγος και τι εξέλιξη είχαν. Όσο απεχθάνομαι τις θεωρίες συνωμοσίας, άλλο τόσο δεν μπορώ και εγώ παρά να υποθέσω ότι εδώ και αρκετό καιρό, όπως επισημαίνεται και εδώ, η κυβέρνηση ετοιμάζει νομοθετικές ρυθμίσεις για τα νέα μέσα.

Το σημερινό spin του Ε.Τ το κάνει προφανές άλλωστε:

» Πρώτον, οι διαχειριστές των blogs ενημερωτικού χαρακτήρα θα έχουν την ευθύνη να αναγράφουν στην κεντρική ιστοσελίδα τον κατά νόμο υπεύθυνο του blog.

Δεύτερον, το νομοσχέδιο επιφυλάσσει στα αδικήματα που τελούνται μέσω των blogs προβλέψεις ανάλογες με αυτές του νόμου περί Τύπου.

Τρίτον, διευκολύνεται η πρόσβαση των διωκτικών αρχών στα ηλεκτρονικά ίχνη ώστε να αποκαλύπτεται με πιο γρήγορες διαδικασίες ο υπεύθυνος μιας συκοφαντικής ή εκβιαστικής δημοσίευσης.

Τέταρτον, το ΕΣΡ αποκτά δικαίωμα παρέμβασης σε περίπτωση που οι χρησιμοποιούμενες φωτογραφίες ή το audio και video υλικό που αναρτάται σε κάποιο blog δημιουργούν ζητήματα που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του. Οι παρεμβάσεις που σχεδιάζονται απασχολούν Δικαιοσύνη και Αστυνομία εδώ και πολύ καιρό. Την τελική ώθηση στην υλοποίησή τους φαίνεται όμως να δίνουν οι εξελίξεις του τελευταίου τριημέρου γύρω από το press-gr.blogspot.com.»

Όλα αυτά θυμίζουν κάτι από μια αντίστοιχη(;) ιστορία με την κυβέρνηση Πρόντι για την όποια έγραψα πριν μερικούς μήνες.

Για να δούμε.

Πολιτικής επικοινωνίας αναγνώσματα

Πριν λίγες μέρες παρέλαβα το «The Political Communication Reader«. Μια πυκνή συλλογή αναγνωσμάτων από κείμενα κλειδί για την κατανόηση του ολοένα διευρυνόμενου πεδίου της σύγχρονης Πολιτικής Επικοινωνίας.Όντας ευτυχής που οι συγγραφείς (Ralph Negrine και James Stanyer) ήταν και με την ευρεία έννοια ακόμη είναι δάσκαλοι μου, συστήνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο σε όλους όσοι ενδιαφέρονται για την πολιτική επικοινωνία είτε ακαδημαϊκά ή ακόμα και ‘επαγγελματικά’.

Καθόλου τυχαία, νομίζω, το πρώτο ανάγνωσμα προέρχεται από το εγκυκλοπαιδικής αξίας βιβλίο «Κοινή Γνώμη» του Walter Lippmann που γράφτηκε το 1922! Mπαίνω στον πειρασμό μιας μετάφρασης:

«Η κατασκευή της συναίνεσης δεν αποτελεί νέα τέχνη. Είναι μια πολύ παλιά τέχνη που υποτίθεται θα έπρεπε να έχει εκλείψει με την εμφάνιση της δημοκρατίας.Όμως, δεν έχει εκλείψει. Στην πραγματικότητα έχει βελτιωθεί στην τεχνική της καθώς πλέον βασίζεται στην ανάλυση παρά σε γενικούς κανόνες. Έτσι, ως αποτέλεσμα ερευνών ψυχολογίας και σε συνδυασμό με τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, η δημοκρατική πρακτική περνά σε νέα φάση. Μια επανάσταση λαμβάνει χώρα. Απείρως σημαντικότερη από οποιαδήποτε μεταβολή στην οικονομική εξουσία.

Εντός του βίου της γενιάς που έχει τώρα τον έλεγχο των δημοσίων υποθέσεων, η πειθώ έχει καταστεί ενσυνείδητη τέχνη και όργανο της δημοφιλούς διακυβέρνησης. Τις συνέπειες κανείς μας δεν είναι ακόμα σε θέση να κατανοήσει. Όμως, δεν θα ήταν προφητεία να λέγαμε ότι η γνώση της κατασκευής συναίνεσης θα μεταβάλει κάθε πολιτικό υπολογισμό και θα τροποποιήσει κάθε πολιτικό πρόταγμα».

Την συνέχεια την ξέρουμε ή μήπως όχι;

Όλα στο φώς

Διαφάνεια, συμμετοχή, λογοδοσία. Έννοιες κλειδί για την λειτουργία κάθε πολιτικού συστήματος που σέβεται την ιστορία του και υπολογίζει στα σοβαρά τη μελλοντική του νομιμοποίηση ενώπιον των πολιτών.

Όλα στο φως. Φράση με την οποία κανείς δεν διαφωνεί και που ακούγεται συνήθως μετά την αποκάλυψη κάποιου σκανδάλου χωρίς όμως ποτέ να καταλήγουμε κάπου. Μέχρι την επόμενη φορά.
Τι, πως, ποιοι, και πότε ακριβώς. Ερωτήματα μιας στοιχειώδους προσπάθειας για διαφάνεια στις διαδικασίες παραγωγής δημόσιας πολιτικής. Τι ακριβώς θέλουμε να είναι στο φως; Με ποιους τρόπους θα έρχεται; Ποιοι και με τι ρόλους θα ..»βλέπουν στο φως¨; Και κάθε πότε;

Η δράση και η πράξη. «Το Sunlight Foundation ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 2006 με στόχο τη χρήση της επαναστατικής δύναμης του διαδικτύου και των νέων τεχνολογιών για να ενδυναμώσει τους πολίτες να μάθουν περισσότερα για το Κογκρέσο και τη δράση των εκλεγμένων τους αντιπροσώπων  και έτσι, να συμβάλει στη μείωση της διαφθοράς, να διασφαλίσει μεγαλύτερη διαφάνεια και λογοδοσία από την κυβέρνηση και να καλλιεργήσει τη δημόσια εμπιστοσύνη στους ζωτικούς θεσμούς της δημοκρατίας.»

Ένα από τα project του, μαζί με το participatory politics foundation είναι το opencongress το οποίο είναι μια ανοικτή, πρακτική και εύχρηστη πλατφόρμα ενημέρωσης και συμμετοχής κάθε ενδιαφερόμενου σχετικά με την ροή εργασιών στο Αμερικανικό Κογκρέσο.

Όσοι ενδιαφέρεστε για τη διαφάνεια, τη συμμετοχή και την κοινωνική λογοδοσία στην πολιτική ζωή, αξίζει να μπείτε στον κόπο ενός sign up στο opencongress.

Θα είχε ενδιαφέρον μια μελέτη για ένα ανάλογο πιλοτικό πρόγραμμα σε κάποιο φορέα της Ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε μάλιστα να είναι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση της προγραμματικής δέσμευσης του ΠΑΣΟΚ για όλες τις υπογραφές υπουργών στο διαδίκτυο.