Αυτό το post Matthew Buckland δίνει το έναυσμα σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με το αν η wikipedia σχεδιάζει να ανταγωνιστεί το facebook. Η αφορμή δόθηκε από την παρουσίαση του παραπάνω screenshot που απεικονίζει μια demo wiki search engine με interface που μοιάζει με του facebook.
Μένει να δούμε, αλλά αν μη τι άλλο ένα υβριδικό μοντέλο socialpedia search θα είχε πολλά να πει σε ένα πολύ μέτα web 2.0 επίπεδο
Σε αυτό το post o Lawrence Lessig εξηγεί γιατί υποστηρίζει τον Obama. Ανάμεσα στους λόγους είναι η συνεπής στάση του σε θέματα διαφάνειας στη συνολική λειτουργία του πολιτικού συστήματος που προκύπτει και από την πολιτική του σε θέματα τεχνολογίας που μόλις κυκλοφόρησε.
Με κάποια καθυστέρηση, επειδή το blogging έχει το δικό του χρονισμό στην επικαιρότητα, ένα κείμενο που ξεκίνησε ως σχόλιο στο κάμερες αστυνομίας αλλά που η τροπή του άλλαξε θέση και το έφερε παρακάτω..
Το πραγματικό θέμα είναι η εύρεση και εφαρμογή τρόπων ώστε η ασφάλεια των πολιτών να περιφρουρείται χωρίς δυσανάλογες επιπτώσεις στα ατομικά και άλλα δικαιώματα.
Η σκέψη για τη δυνατότητα παρακολούθησης από τους παρακολουθούμενους όσων παρακολουθούν οι αρχές όχι μόνο δεν συμβάλει στην επίλυση της ουσίας του προβλήματος, αλλά νομίζω θα οδηγούσε σε νευρωτικές καταστάσεις του τύπου «Να δω αν , τι και πως μπορεί να είδαν» . (Αυτό μου θύμισε τώρα ένα στίχο του πλέον αγαπημένου μου group: Massive Attack, safe from harm από το θρυλικό Blue Lines «I was looking back to see if you were looking back to me to see me looking back at you» κλείνει η παρένθεση και συνεχίζω).
Παρατηρώ επίσης ένα εκφυλισμό της ρητορικής περί ΜΚΟ όπου η κοινωνία των πολιτών, ως εξ αποκαλύψεως αλήθεια, αναγορεύεται αυτόματα ως θεραπεία για κάθε νόσο. Για το πολιτικό σύστημα και για τη λειτουργία των θεσμών. Για όλα συχνά προτείνεται με ευκολία η ιδέα της απόδοσης ‘αρμοδιότητας’ σε παλιές και νέες οργανώσεις πολιτών.
Όσοι τυχαίνει να θυμούνται τις συζητήσεις που προκάλεσε η συνταγματική κατοχύρωση των Ανεξάρτητων Αρχών το 2001 γνωρίζουν και τους σχετικούς προβληματισμούς πάνω σε θέματα δημοκρατικής νομιμοποίησης και λογοδοσίας. Οι ΑΔΑ συμβάλουν στην ύπαρξη κράτους δικαίου, εποπτεύουν και γνωμοδοτούν σε σύγχρονα θέματα της παγκοσμιοποίησης. Αυτό όμως όχι μόνο δεν αναιρεί τις πολιτικές ευθύνες κυβέρνησης, βουλής και δικαστηρίων αλλά είναι επικίνδυνο, κατά τη γνώμη μου, να οδηγήσει σε καταστάσεις άτυπης μετακύλισης ευθυνών με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την πολιτική ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα των κλασσικών φορέων εξουσίας απέναντι στα σύγχρονα προβλήματα.
Αυτά για τις ΑΔΑ. Φανταστείτε τη σύγχυση ρόλων αν μπουν και οι ΜΚΟ στο παιχνίδι.
Επανέρχομαι στο ζητούμενο της αποτελεσματικής διαφύλαξης της ασφάλειας από τα αρμόδια κρατικά όργανα χωρίς αυτή να θίγει δυσανάλογα τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών. Αυτή θέλει προσεκτικό σχεδιασμό με γνώση και σωφροσύνη.
Αλέξανδρος Μελίδης 