Social media campaign strategy

Οι υπεύθυνοι της καμπάνιας του υποψήφιου για το χρίσμα των Δημοκρατικών John Edwards έχουν επιλέξει μια στρατηγική χρήσης των social media φαινομενικά ευρεία. Η καμπάνια διατηρεί λογαριασμούς σε μεγάλο αριθμό social media outlets. Σε αυτή τη σελίδα μπορεί να δει κανείς και την εμφάνιση αυτής της πρωτοβουλίας μέσα από τον κεντρικό του κόμβο. Μια παρουσίαση εικαστικά σωστή και με τον ανάλογο εισαγωγικό – εκπαιδευτικό χαρακτήρα, μια και είναι αρκετά πιθανό πολλοί επισκέπτες να πρωτοπληροφορηθούν από εκεί για την ύπαρξη κάποιων από τα εκτιθέμενα social media.

Ωστόσο, η αποδοτικότητα μιας τέτοιας – φαινομενικά ευρείας – στρατηγικής επικοινωνίας είναι δύσκολο να υπολογιστεί. Εξαρτάται από την τελική στόχευση που καλείται να υπηρετήσει. Εφόσον ο υποψήφιος επιθυμεί να είναι πανταχού παρόν σε κάθε μικρή η μεγάλη πλατεία του νέου κυβερνοχώρου, αυτή η επιλογή έχει δύο οφέλη. Τον άμεσο εντυπωσιασμό για το πολυσχιδές του πράγματος, κάτι που συνήθως ξεφουσκώνει επίσης άμεσα. Και τα όποια μακροπρόθεσμα οφέλη μπορεί να έχει η έγκαιρη παρουσία του σε χώρους διαδικτυακής κοινωνικότητας.

Πάντως, θεωρώ καταλληλότερη μια διαδικτυακή στρατηγική επικοινωνίας που έγκαιρα εστιάζει την συγκέντρωση ανθρώπινων πόρων, πολιτικής και εκλογικής δράσης σε επιλεγμένα social media outlets. Η απλή λογική λέει πως δεν μπορεί κάποιος να είναι καλός σε όλα.

My web 2.0 campaign – Obama ’08

Η διαδικτυακή καμπάνια του Barack Obama αποτελεί υπόδειγμα ενσωμάτωσης εργαλείων και πρακτικών κοινωνικής δικτύωσης (social networking) στις ανάγκες μιας σύγχρονης προεκλογικής εκστρατείας.
O διαδικτυακός τόπος BarackObama.com έχει συγκεράσει με οργανωτική αξιοπιστία , στρατηγική ευφυία και σχεδιαστική αρμονία τρείς βασικές ομάδες λειτουργιών. Αυτές είναι:

1. Η χρησιμοποίηση του διαδικτύακού τόπου ως μέσου διάδοσης πληθώρας γενικών και
ειδικών πληροφοριών για τον υποψήφιο, το πρόγραμμα, τις θέσεις του σε
μια λογική κατακόρυφης ροής της επικοινωνίας. Αυτή είναι και η πλέον διαδεδομένη λειτουργία ανα την υφήλιο απο καταβολής internet.
2. H αξιοποίηση του μέσου ως εργαλείου viral marketing , fundraising και ώς μέσου προσέλκυσης εθελοντών. Στον ένα ή τον άλλο βαθμό, αυτές τις λειτουργίες συναντάμε στα περισσότερα συστήματα πολιτικής επικοινωνίας των προηγμένων δυτικών δημοκρατιών.
3. Η προσαρμοσμένη ενσωμάτωση web 2.0 εργαλείων και υπηρεσιών στην καμπάνια.

Και οι τρείς λειτουργίες επιτελούνται αλληλοσυμπληρωματικά. Επιπλέον, η ενσωμάτωση του web 2.0 στην καμπάνια του Obama παρουσιάζει τρία στοιχεία των οποίων την εξέλιξη έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς σε μεγαλύτερο βάθος.
Πρώτον, φαίνεται πως είναι προσαρμοσμένη ενσωμάτωση. Δηλαδή, δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί , βρεθήκαμε στα campaign headquarters, είπαμε πως να κάνουμε πάταγο στο ίντερνετ και απλά μεταφέραμε μια σειρά απο social networking πρακτικές μπάς και καταφέρουμε να αρέσουμε. Άλλο πράγμα η μεταφορά, άλλο η ενσωμάτωση εργαλείων και πρακτικών. Εδώ πρόκειται σαφώς για προσαρμοσμένη ενσωμάτωση τέτοιων πρακτικών και εργαλείων (blogging, content creating and sharing, community development) που γίνεται με την ανάλογη σοβαρότητα και σε τέτοια έκταση που κάλλιστα λέμε πως αποτελεί διακριτό και σημαντικό σκέλος της όλης καμπάνιας. Για την αξία της προσαρμοσμένης ενωμάτωσης μπορεί να επανέλθω. Δεύτερον, η ενσωμάτωση του web 2.0 δεν είναι μόνο προσαρμοσμένη στις ανάγκες και τη λογική της καμπάνιας, αλλά και του πολίτη – συμμέτοχου και τελικού χρήστη. Είναι δηλαδή προσωποποιημένη ως άλλωστε όφειλε. Αυτονόητα πράγματα.
My.BarackObama.com με motto The campaign is About You.
Τρίτο και ίσως σημαντικότερο. Αυτή η επικοινωνιακή προσέγγιση δείχνει να ταιριάζει γάντι στο προφίλ του υποψηφίου και στο στρατηγικό μήνυμα που με συνέπεια απο την πρώτη μέρα εκπέμπει.

Για μια δημοκρατική αξιολόγηση της Ιστορίας

 

Μόλις έλαβα το εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο της Ένωσης Πολιτών για την Παρέβαση που μεταξύ άλλων παραθέτει ένα αρχείο με υπογραφές πανεπιστημιακών σχετικά με την υπόθεση της αξιολόγησης του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ’ τάξης του δημοτικού. Το κείμενο αναφέρει τα παρακάτω.

«Παρακολουθούμε με ανησυχία την επιστημονικά ατεκμηρίωτη και ιδεολογικά χρωματισμένη αντίδραση προς το νέο σχολικό εγχειρίδιο της ΣΤ’ τάξης του Δημοτικού. Επειδή υπερασπιζόμαστε την ελευθερία της έρευνας και του επιστημονικού διαλόγου, στο πλαίσιο του οποίου είναι θεμιτή και εποικοδομητική η κριτική, ζητούμε το βιβλίο να παραμείνει στα σχολεία και να αξιολογηθεί μέσα απο διαδικασίες διαφανείς, έγκυρες και δημοκρατικές. Διορθώσεις ή παρεμβάσεις στο κείμενο του σχολικού εγχειριδίου δεν νοείται να γίνονται με πολιτική εντολή, βάσει ατεκμηρίωτων διαμαρτυριών και κατά παράβαση κάθε επιστημονικής δεοντολογίας»

Μηχανισμοί δυσφήμησης

Οι σκανδαλώδεις πτυχές του κόσμου της πολιτικής – υπαρκτές ή μη, περισσότερο ή λιγότερο επινοημένες- απολαμβάνουν προνομιακή κάλυψη απο τα ΜΜΕ. Αρκεί και μόνο η υποψία σκανδάλου ή πολλές φορές ακόμα και μια λανθάνουσα οσμή για να έρθει ένα θέμα στην επικαιρότητα και να παραμείνει μέχρι να υπερεξαντληθεί η δημοσιογραφική του αξία.

Σκανδαλοθηρία και ανάλαφρη διάθεση συνιστούν τις επικρατούσες επικοινωνιακές συνθήκες στον κόσμο των ΜΜΕ, κυρίως της τηλεόρασης αλλά όχι μόνο. Η εκτιμώμενη δημοσιογραφική αξία ενός θέματος ανεβαίνει κατακόρυφα όταν σε αυτό εμπλέκονται και  πολιτικά πρόσωπα. Τέτοια θέματα φέρνουν στο προσκήνιο ηθικά αμφιλεγόμενες προσωπικές επιλογές των πρωταγωνιστών. Οι πολιτικές διαστάσεις τέτοιων υποθέσεων όχι μόνο δεν είναι αμελητέες. Αλλά με δεδομένο το παρατεταμένο διάστημα των μοντέρνων προεκλογικών εκστρατειών στις δυτικές δημοκρατίες, έχουν και εκλογικό κόστος για πρόσωπα και παρατάξεις.

Όλα αυτά τα έχουν πολύ καλά κατά νου τα πολιτικά επιτελεία. Ειδικά όσα είναι επιφορτισμένα με την έρευνα ανταγωνισμού. Αυτός ο τομέας τείνει όλο και περισσότερο να εξελιχθεί αποκλειστικά σε ένα μηχανισμό περίτεχνης διασποράς βλαπτικών φημών και ανακίνησης ‘σκοτεινών’ ιστοριών για τον αντίπαλο. Αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι μιας ολοκληρωμένης επικοινωνιακής στρατηγικής η με κάθε μέσο δυσφήμηση του αντιπάλου. Η επιτυχία τέτοιων επιχειρήσεων λίγη σχέση έχει με την αλήθεια του κατηγορητηρίου. Περισσότερο εξαρτάται απο την εικόνα και τις εντυπώσεις που προκαλεί στο κοινό των ΜΜΕ η εξέλιξη του θέματος, η αλληλουχία των ‘αποκαλύψεων’ και το σύνηθες όργιο των πιο απίθανων εικασιών.

Οι μηχανισμοί δυσφήμησης λειτουργούν στο δικό τους παρασκήνιο και μεθοδεύουν πως θα φέρουν στο προσκήνιο το παρασκήνιο των άλλων. Η άλλη όψη της δουλειάς τους είναι να διαχειρίζονται κρίσεις εξεουδετερόντας πλήγματα απο παρεμφερή χτυπήματα της άλλης μεριάς. Και σε αυτό το παιχνίδι, εννοείται,  χάνει όποιος δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένος.

Αν και υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα , αφορμή για το άρθρο στάθηκαν οι παρακάτω σύνδεσμοι.

• Cue the smear machine
• Timeline of a smear

On demand αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης

Δεν είναι ο Παπανδρέου της τριπλής κίνησης, μομφή, αποχώρηση από αναθεώρηση του συντάγματος και εκλογές, αυτός που θέλουν για αντίπαλο οι της ΝΔ. Είναι γεγονός. Έχει ενδιαφέρον να προσέξει κανείς τη συγχορδία της απογοήτευσης που εκφράζουν μεγαλόθυμα διάφοροι εκπέμποντες το μήνυμα του κυβερνώντος κόμματος. Με ποικίλα, ενίοτε και ευφάνταστα, ρητορικά τεχνάσματα προσπαθούν να πείσουν πως ο οξύς και επιθετικός Παπανδρέου βλάπτει σοβαρά. Όχι το στενό κομματικό τους συμφέρον. Ούτε την μακαριότητα μιας αναποτελεσματικής διακυβέρνησης. Αλλά το πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς . Διαδίδουν με κάθε ευκαιρία πως τελικά δεν τα άλλαξε όλα, αλλά τον άλλαξαν όλα εκείνα στο ΠΑΣΟΚ που δήθεν ίδια παρέμειναν. Αρκετοί μάλιστα απευθύνουν αυτόκλητα (Βλ. Γιάννης Λούλης σε Καθημερινή 11/2/07) και παραινέσεις, μπάς και επιστρέψει στην πολιτική υπευθυνότητα. Όχι βέβαια στο είδος της υπευθυνότητας που επιχειρεί να εκπέμψει ο ίδιος ο ΓΑΠ. Αλλά σε εκείνη που προκρίνουν οι ίδιοι ως την πλέον ακίνδυνη για μια υγιή και απρόσκοπτη νεοδημοκρατική διακυβέρνηση.

Αυτό πάει να πεί αντίπαλος on demand.

Όσα ξέρει ο Γιαπωνέζος…

…δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος.

Το παρακάτω έλαβα σήμερα με email

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού
σχολείου. Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή
τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του τοπικού διευθυντή της Σόνυ) και το
μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.

«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;» λέει η

δασκάλα. «Ποιος είπε ‘δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο’;»

Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον
καινούριο: «Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια», απαντά.

«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: ‘Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το
λαό’;», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.

«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.

Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει: «Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι
γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!» Τη σιωπή
στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία: «Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε
όλοι, μαλάκες Γιαπωνέζοι!»

«Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα. Ο Σουζούκι σηκώνει το

χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει: «Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη
διώρυγα του

Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.>>
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη
φωνή. «Ποιος το είπε αυτό;;;» ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.

Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι: «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό
Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991».

Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: «Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα,
λέω γω!!!» Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα: «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το
1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».

Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν: «Α γαμήσου ρε μαλακισμένο,
Σουζούκι». Ατάραχος ο Γιαπωνέζος: «Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα
μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002″.

Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει
σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής: »
Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο».

Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι: «Ο πρωθυπουργός της
Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της νέας
κυβέρνησής του».

Χαβαλεδιάζοντας μέχρι θανάτου.

Η ψυχαγωγική, διασκεδαστική, χαβαλεδιάρικη διάθεση  συνιστούν όλο και πιο πολύ την κυρίαρχη επικοινωνιακή συνθήκη σε τοπικό και πλανητικό επίπεδο. Η συνταγή της ‘επιτυχίας’ δεν φαίνεται να διαφέρει ιδιαίτερα είτε πρόκειται για tv ή για μπλογκόσφαιρα. Δημιουργήστε αντιπαραθέσεις και ιστορίες με έντονα προσωπικά στοιχεία και διασκεδάστε την εξέλιξη τους.

Όπως διαμορφώνονται τα πράγματα στην εγχώρια δημόσια επικοινωνία αξίζει σίγουρα περισσότερης προσοχής η άποψη του Neil Postman στο Amusing Ourselves to Death: Public Discourse in the Age of Show Business. 

Μικρές Οδύσσειες στο Φόρουμ Μεταναστών

Εκδήλωση με αφορμή τη λήξη του πρώτου κύκλου της σειράς ντοκιμαντέρ «Μικρές Οδύσσειες» που προβάλλεται στην ΕΤ1 οργανώνουν απόψε η Αναπτυξιακή σύμπραξη «Ενδυνάμωση των οικονομικών μεταναστών και προσφύγων στην αγορά εργασίας» και το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών. Δείτε τα σχετικά με την πρόσκληση κλικάροντας το thumbnail.

Αλλάζοντας το παρόν

 Η χρήση του διαδικτύου ώς μέσου προσέλκυσης δωρεών είναι αρκετά γνωστή. Τελευταία αποκτά νέο ενδιαφέρον καθώς αρχίζει να λειτουργεί σε περιβάλλον κοινωνικής διαδικτύωσης (social networking).

Όσο το σκέφτομαι το θεωρώ φυσική εξέλιξη καθώς και οι δωρεές , όπως και άλλες χρήσεις, εντάσσονται σταδιακά πλέον στη λογική των εργαλείων και υπηρεσιών της web 2.0 εποχής.

Το changingthepresent, όπου μπορεί κανείς να κάνει δωρίσει σε οργανώσεις και καμπάνιες είναι ένα τέτοιο site. Αυτό που προωθεί είναι η ιδέα της εύστοχης δωρεάς. Γι αυτό και έχει αφιερώσει μια ολόκληρη κατηγορία (Hall of Shame) σε αστεία και άχρηστα δώρα, όπως ένα κοστούμι …hot dog. Αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο υποστηρίζουν οι δημιουργοί, και έχουν δίκιο.

Παρόμοια sites Six Degrees και Kiva

Agenda setting και ΠαΣοΚ

Το αν οι εκλογές θα γίνουν άνοιξη,καλοκαίρι, φθινόπωρο ή στο τέλος της τετραετίας εξαρτάται αποκλειστικά απο τις εκτιμήσεις του Μαξίμου για την πλέον συμφέρουσα επιλογή. Η σημερινή κίνηση του προέδρου του ΠαΣοΚ έχει διττή στόχευση. Πρώτον, να τονώσει την ηγετική του εικόνα και , για άλλη μια φορά, να επανασυντάξει το εσωκομματικό τοπίο με ευνοϊκότερους όρους. Δεύτερον, να μπορέσει επιτέλους να απεγκλωβίσει πολύτιμους κομματικούς πόρους απο την αποπροσανατολιστική όπως εξελίχθηκε υπόθεση της συγκεκριμένης συνταγματικής αναθεώρησης.

Όσες παροιμίες και media friendly τσιτάτα και να ειπωθούν εκατέρωθεν στην αίθουσα, το αποτέλεσμα της κίνησης Παπανδρέου σαφώς υπερβαίνει τον ορίζοντα της τριήμερης συζήτησης για την πρόταση μομφής. Το ζητούμενο για τον Παπανδρέου και για το ΠΑΣΟΚ στο –  σύντομο ή μακρύ -δρόμο προς τις εκλογές είναι να βελτιώσουν δραματικά την ικανότητα τους να χειρίζονται με επιτυχία την ημερήσια πολιτική θεματολογία.  Αν μπορέσουν ενίοτε και να την θέτουν όπως έγινε και σήμερα τόσο το καλύτερο για αυτούς.