Εδώ και κάποια χρόνια περνάω στην Κρήτη το κύριο μέρος των καλοκαιρινών διακοπών. Καλοκαίρι με το καλοκαίρι άρχισα να αισθάνομαι ότι το νησί αυτό ασκεί μια ισχυρή μαγνητική δύναμη στο σώμα και την ψυχή μου. Μια έλξη επιβλητική σαν τη γεωμορφολογία και ακατανίκητη σαν τη γοητεία των τοπίων της. Άρχισα να τη νιώθω σαν δύναμη χαράς που με καλούσε να της ανοιχθώ από τη στιγμή που αχνοφαίνονταν οι κορυφογραμμές της στον πρωινό ορίζοντα καθώς πλησίαζε το καράβι. Τη μέρα της αναχώρησης η ίδια μαγική δύναμη εμφορούνταν απο τη λύπη του αποχωρισμού.
Σαν σε δίπολο οργανώνονταν όλη η υπόλοιπη χρόνια σε τόπους άλλους. Από τη μια, η ελκυστική προοπτική της αισθητηριακής εμπειρίας του επόμενου Κρητικού καλοκαιριού, κι απο την άλλη η θλίψη της επίγνωσης της παροδικότητάς του πάντα να παραμονεύει. Σε μια διαρκή άνιση αντίστροφη μέτρηση ο χρόνος. Όταν είναι να πας μετράς με λύπη τους μήνες που απομένουν και όταν φτάνεις στις εβδομάδες τη σκυτάλη παίρνει η χαρά. Όταν είσαι πια εκεί καμαρώνεις λέγοντας έχω τόσες μέρες και μετά από λίγο τρομάζεις καθώς σώνονται σαν τη ζεστή ψιλή άμμο στην ανέμελη παλάμη.
Φέτος είναι αλλιώτικα. Ίδια παραμένει η αίσθηση του ανοίγματος του εαυτού στις χαρές του νησιού. Η αγωνία, όμως, της προσωρινότητας και ο τρόμος της απώλειας έχουν δώσει τη θέση τους στην κάπως μεταφυσική αλλά και τόσο απλά βιωμένη εμπειρία οτι ήσουν πάντα εδώ. Ήσουν πάντα εδώ αν αφήσεις καθαρούς κι ανοιχτούς τους αισθητηριακούς σου υποδοχείς να συσσωρεύσουν βιώματα πορώδη με μνήμη που θα αναπνέουν μέσα σου. Ήσουν πάντα εδώ αρκεί να θες μια βόλτα σε όποιο λαβύρινθο σε επιλέξει δίχως μίτο ή GPS. Ήσουν πάντα εδώ τυχαία να συναντάς ταπεινούς ποιητές της καθημερινότητας να σκαρώνουν μαντινάδες απο το όλο και το τίποτα.
Το ευκολότερο πράγμα εδώ είναι να φτιάξεις τουριστικό οδηγό. Μια λίστα να απαριθμεί τα 20 tips, tricks & lifehacks για να περάσεις 20 θαυμάσιες μέρες εδώ. Είναι απλό: ξεκινάς και τελειώνεις τη μέρα σου ακούγοντας τις ανάγκες της ψυχής και του σώματος ακολουθώντας τα ερεθίσματα που απλόχερα θα σου προσφερθούν σε κάθε τοπωνύμιο. Στο τέλος κάθε μέρας κράτα σημειώσεις και νατος ο οδηγός σου. Δικός μου οδηγός δεν υπάρχει κι ούτε πρόκειται. Γιατί είμαι εδώ έχοντας ενώσει σε ενιαίο συνεχές τη χαρά της αντάμωσης με τη λύπη του αποχωρισμού. Κι αύριο που σωματικά δεν θα είμαι θα κουβαλώ το είμαι κι όχι το σαν να είμαι. Είναι ο έρωτας για ενα τόπο, για μια κατάσταση, για έναν άνθρωπο σαν τους πιο βαθιά αγαπημένους σου μουσικούς σκοπούς και στίχους. Θα τους έχεις πάντα μέσα σου να μπαίνουν στο autoplay σαν άγγελοι φύλακες στο πλευρό σου όποτε τους χρειαστείς.
Αλέξανδρος Μελίδης 