Σε αρκετές χώρες, η εξάπλωση του περιεχομένου που δημιουργούν οι χρήστες του διαδικτύου (user generated content) εισάγει νέα δεδομένα για την πολιτική επικοινωνία. Οι όροι του παιχνιδιού της στρατηγικής πολιτικής επικοινωνίας μεταβάλλονται. Νέες ευκαιρίες επικοινωνίας αναδύονται για πολιτικούς και κόμματα που έχουν τη διάθεση, τους πόρους και τη γνώση να αξιοποιήσουν τα νέα μέσα. Παράλληλα, όμως, η όλο και πιο διευρυμένη χρήση μιας πληθώρας καινοτόμων διαδικτυακών εργαλείων και υπηρεσιών, σε συνδυασμό με την αποκεντρωμένη και δίχως ιεραρχίες φύση του διαδικτύου, έχει ως συνέπεια ένα ιδιαίτερα ανοικτό πεδίο πολιτικού ανταγωνισμού. Ίσως μάλιστα, δεν θα ήταν και υπερβολή αν λέγαμε πως η πολυπλοκότητα του σύγχρονου πολιτικού ανταγωνισμού δεν έχει ανάλογο ιστορικό προηγούμενο. Κάτι που επιβάλει ακόμα καλύτερους χειρισμούς σε όλους.
Πριν λίγες μέρες , στις ΗΠΑ, δημιουργήθηκε θέμα με επιθετικό για την Hillary Clinton αρνητικό σποτάκι στο You Tube. Το Vote Different, την πατρότητα του οποίου αναγνώρισε με υπερηφάνεια κάποια στιγμή ο δημιουργός του Phil de Vellis, είναι μια πειραγμένη εκδοχή της διαφήμισης του νεοεισερχόμενου Mac της Apple το 1984.
Στόχος του βίντεο ήταν να περάσει το μήνυμα πως η Hillary είναι κατεστημένο, τύπου Big Brother, που πρέπει να σπάσει με τη στήριξη στον Obama. O De Vellis, μεταξύ άλλων, ήταν στέλεχος συμβουλευτικής εταιρίας που παρείχε υπηρεσίες στον Obama. Για το βίντεο δήλωσε περήφανος. Τεχνικά και δημιουργικά εύσημα πρέπει να του αποδώσουμε, για να είμαστε δίκαιοι. Όμως αυτά δεν αρκούν, από μόνα τους, για την επίτευξη του δεδηλωμένου σκοπού ούτε και αυτού του επιθετικού είδους της πολιτικής διαφήμισης. Ας δεχθούμε πως έδρασε αυτόβουλα, ως πολίτης-υποστηρικτής του Obama, για να βοηθήσει την καμπάνια του. Πέτυχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Το σποτάκι, όχι μόνο δεν είχε τον ‘επιδιωκόμενο’ θετικό αντίκτυπο υπέρ του Obama. Αλλά κατάφερε να κάνει αυτά που αρκετές φορές πετυχαίνουν οι επιθετικές ενέργειες. Έδωσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γίνει περισσότερο συμπαθής η, αμυνόμενη απέναντι στο επιθετικό αντρικό κατεστημένο, κυρία Clinton.
Το πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού είναι λοιπόν περισσότερο από ποτέ ανοικτό, αλλά συνάμα και ευάλωτο από ιδέες, καινοτόμες η μη, που μπορούν να υλοποιηθούν και από το σπίτι. Πλησιάζοντας την δεύτερη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα φαντάζει για κάποιους αστείο να μιλάμε για κεντρικούς ελέγχους, στενά επιτελεία και ειδικές κλειστές ομάδες επικοινωνιακής στρατηγικής. Τώρα, πιστεύουν, οι όροι του παιχνιδιού άλλαξαν και οι πολίτες συμμετέχουν περισσότερο ενδυναμωμένοι στην πολιτική. Το αστείο διαρκεί και διακινείται. Στο τέλος γελάνε αυτοί που έχουν, εκτός από tech know how, και τη βασική πολιτική και επικοινωνιακή παιδεία.