Χρόνος καλοκαιρινός

Ανατολή πλησιάζοντας το Ηράκλειο, 2018.

Εδώ και κάποια χρόνια περνάω στην Κρήτη το κύριο μέρος των καλοκαιρινών διακοπών. Καλοκαίρι με το καλοκαίρι άρχισα να αισθάνομαι ότι το νησί αυτό ασκεί μια ισχυρή μαγνητική δύναμη στο σώμα και την ψυχή μου. Μια έλξη επιβλητική σαν τη γεωμορφολογία και ακατανίκητη σαν τη γοητεία των τοπίων της. Άρχισα να τη νιώθω σαν δύναμη χαράς που με καλούσε να της ανοιχθώ από τη στιγμή που αχνοφαίνονταν οι κορυφογραμμές της στον πρωινό ορίζοντα καθώς πλησίαζε το καράβι. Τη μέρα της αναχώρησης η ίδια μαγική δύναμη εμφορούνταν απο τη λύπη του αποχωρισμού.

Σαν σε δίπολο οργανώνονταν όλη η υπόλοιπη χρόνια σε τόπους άλλους. Από τη μια, η ελκυστική προοπτική της αισθητηριακής εμπειρίας του επόμενου Κρητικού καλοκαιριού, κι απο την άλλη η θλίψη της επίγνωσης της παροδικότητάς του πάντα να παραμονεύει. Σε μια διαρκή άνιση αντίστροφη μέτρηση ο χρόνος. Όταν είναι να πας μετράς με λύπη τους μήνες που απομένουν και όταν φτάνεις στις εβδομάδες τη σκυτάλη παίρνει η χαρά. Όταν είσαι πια εκεί καμαρώνεις λέγοντας έχω τόσες μέρες και μετά από λίγο τρομάζεις καθώς σώνονται σαν τη ζεστή ψιλή άμμο στην ανέμελη παλάμη. 

Φέτος είναι αλλιώτικα. Ίδια παραμένει η αίσθηση του ανοίγματος του εαυτού στις χαρές του νησιού. Η αγωνία, όμως, της προσωρινότητας και ο τρόμος της απώλειας έχουν δώσει τη θέση τους στην κάπως μεταφυσική αλλά και τόσο απλά βιωμένη εμπειρία οτι ήσουν πάντα εδώ. Ήσουν πάντα εδώ αν αφήσεις καθαρούς κι ανοιχτούς τους αισθητηριακούς σου υποδοχείς να συσσωρεύσουν βιώματα πορώδη με μνήμη που θα αναπνέουν μέσα σου. Ήσουν πάντα εδώ αρκεί να θες μια βόλτα σε όποιο λαβύρινθο σε επιλέξει δίχως μίτο ή GPS. Ήσουν πάντα εδώ τυχαία να συναντάς ταπεινούς ποιητές της καθημερινότητας να σκαρώνουν μαντινάδες απο το όλο και το τίποτα.

Το ευκολότερο πράγμα εδώ είναι να φτιάξεις τουριστικό οδηγό. Μια λίστα να απαριθμεί τα 20 tips, tricks & lifehacks για να περάσεις 20 θαυμάσιες μέρες εδώ. Είναι απλό: ξεκινάς και τελειώνεις τη μέρα σου ακούγοντας τις ανάγκες της ψυχής και του σώματος ακολουθώντας τα ερεθίσματα που απλόχερα θα σου προσφερθούν σε κάθε τοπωνύμιο. Στο τέλος κάθε μέρας κράτα σημειώσεις και νατος ο οδηγός σου. Δικός μου οδηγός δεν υπάρχει κι ούτε πρόκειται. Γιατί είμαι εδώ έχοντας ενώσει σε ενιαίο συνεχές τη χαρά της αντάμωσης με τη λύπη του αποχωρισμού. Κι αύριο που σωματικά δεν θα είμαι θα κουβαλώ το είμαι κι όχι το σαν να είμαι. Είναι ο έρωτας για ενα τόπο, για μια κατάσταση, για έναν άνθρωπο σαν τους πιο βαθιά αγαπημένους σου μουσικούς σκοπούς και στίχους. Θα τους έχεις πάντα μέσα σου να μπαίνουν στο autoplay σαν άγγελοι φύλακες στο πλευρό σου όποτε τους χρειαστείς. 

Διακοπές Όφλαϊν: Βλέμμα ορθάνοικτο χωρίς σκρόλ

Τρώγοντας με παρέα κάπου στο Ρέθυμνο.

Αυτό το καλοκαίρι επέλεξα να αποτοξινωθώ πλήρως από τις καθημερινές ψηφιακές μου συνήθειες που συσσωρεύθηκαν αδιάλειπτα τα τελευταία 7 χρόνια που ως κάτοχος έξυπνου κινητού, με σχεδόν απεριόριστη κίνηση δεδομένων, έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο παντού και πάντα.

Τη γενικότερη εμπειρία των offline διακοπών τη μοιράστηκα χθές με μια ενημέρωση στο Facebook. Σε αυτό το πόστ θα ήθελα να μιλήσω λίγο πιο συγκεκριμένα για τρία πράγματα:

1. Πως το έκανα
2. Τι έχασα
3. Τι κέρδισα

Πως το έκανα

Την απόφαση την πήρα λίγες μέρες πρίν αναχωρήσω. Τη ημέρα της αναχώρησης το λάπτοπ έμεινε στην Αθήνα και καθώς το καράβι ανοιγόταν στο πέλαγος είδα όπως πάντα το σήμα του κινητού να αργοσβήνει. Λίγο μετά έκανα τα εξής:

– Απενεργοποίησα το 3G και την κίνηση δεδομένων

– Απενεργοποίησα το Wi-Fi

– Διέγραψα μια μια όλες τις ύποπτες εφαρμογές (facebook, twitter, instagram κλπ)

Αυτό ήταν: Έφευγα για διακοπές και είχα, περισσότερο στις αποσκευές παρά στα χέρια μου, μια συσκευή με λειτουργίες τηλεφώνου και SMS.

Τι έχασα

– τη συνεχή επαφή με επαγγελματικές υποχρεώσεις και εκρεμμότητες

– τη δυνατότητα να κάνω εφόσον χρειαζόταν μικρά κομμάτια δουλειάς με το λάπτοπ

– τη συνεχή ενημέρωση για διεθνείς ειδήσεις και εξελίξεις στον επαγγελματικό μου χώρο

– την καθημερινή ενημέρωση για την εγχώρια επικαιρότητα

– το καθημερινό κοίταγμα στις ενημερώσεις κατάστασης, τις φωτογραφίες και στο εν γένει υλικό φίλων στα κοινωνικά δίκτυα

– τη δυνατότητα επικοινωνίας, αλληλεπίδρασης και συζητήσεων με φίλους στα κοινωνικά δίκτυα

– τη δυνατότητα άμεσης ενημέρωσης των πολύ πολύ στενών συγγενών ότι “να εδώ είμαστε, αυτό κάνουμε, περνάμε καλά”

– τη δυνατότητα αναζήτησης πληροφοριών για τοποθεσίες, μνημεία και χώρους εστίασης

Πάμε να δούμε τα κέρδη.

Τι κέρδισα

– Χρόνο για να νιώθω κάθε στιγμή που ακριβώς βρίσκομαι και να σκέφτομαι τι θέλω να κάνω

– Χώρο για να ακούω απολύτως απερίσπαστος κάθε είδους ήχους γύρω μου

– Χώρο και χρόνο για να συζητάω απερίσπαστος μικρά και μεγάλα θέματα με τη σύντροφο και τα παιδιά μου

– Χώρο και χρόνο για να παρατηρώ το κάθετι γύρω μου. Το απαλλαγμένο από τη σοσιαλμηντιακή συνθήκη βλέμμα ορθάνοιξε, παρατήρησε, αφέθηκε να δει καλύτερα τα συναισθήματα των αγαπημένων προσώπων, το πέταγμα των πουλιών, το παιχνίδι των σκιών, τον άνεμο να ζωγραφίζει τη θάλασσα, τον κόκκινο άργιλο στο βουνό, τις ακυνήγητες πέρκες και τη φιλική σμέρνα, τη συνεργασία των μυρμηγκιών, το αλάτι βράχο και τόσα άλλα

– Χώρο και χρόνο για κοινωνικές επαφές και συζητήσεις με ανθρώπους που είτε τυχαία είτε από επιλογή συναπαρτίζουν την καλοκαιρινή καθημερινότητα στον τόπο των διακοπών μου: σερβιτόροι, ταμίες παντοπωλείου, περαστικοί θαμώνες μια αυλής

– Χώρο και χρόνο για το ρυθμικότερο από ποτέ διάβασμα 7 βιβλίων.

– Χώρο και χρόνο για ανεμπόδιστη ποιοτική ακρόαση εκατοντάδων μουσικών κομματιών

Το τελικό ισοζύγιο είναι ασφαλώς θετικό. Άφησα πίσω (για πόσο άραγε;) την αντιμετώπιση της καθημερινής εμπειρίας με τους δομικούς όρους της σοσιαλμηντιακής συνθήκης όπως το σκρόλ, το μου αρέσει, το σχολιάστε. Αυτή η νέα εμπειρία της κάθε καλοκαιρινής στιγμής είχε προσεκτική ακοή, ακονισμένη παρατήρηση, ήρεμη ενατένιση, εναρμονισμένη ομιλία. Η φυσικοποιημένη συνήθεια του αέναου σκρόλινγκ για την αναζήτηση της επόμενης ικανοποίησης  δεν παρεισέφρησε για να αλλοιώσει την καθημερινότητα των διακοπών.

Αυτά που έχασα από την ψηφιακή αποτοξίνωση ήταν συνήθειες και δυνατότητες μιας ολοένα και πιο συνδεδεμένης καθημερινότητας που όμως δεν πρόσθεταν τίποτα το καινούργιο, το αναγκαίο και αναντικατάστατο στις διακοπές. Αντίθετα αυτά που κέρδισα είναι νομίζω η ουσία των πραγματικών διακοπών.